zondag 19 april 2015

Rouen

Zondag 29 maart 2015, voormiddag.

Het regent. In het verleden uit ontvangen post geleerd dat op de franse autowegen de maximum snelheid bij regenweer 110 km/h is ipv van 130 bij droog wegdek. Alleen is me nooit duidelijk wanneer dat juist is. Hoe bepaal je nu dat het regent, natte vliegt of wat vochtige mist hangt. Gehaast zijn we niet dus ik hou me rustig op het eerste rijvak. Een lange sliert doet hetzelfde, maar twee andere slierten links van ons houden er een andere mening op na.
Na een dertigtal km lijkt er wel een hevig onweer los te barsten op de middenberm van de snelweg. Ik maak toch liever zelf opnames dan op een foto staan, zeker niet langs achteren.


Als we aankomen in Rouen is het min of meer gestopt met regenen. Het is fris en er staat een winterse bries. Een stadswandeling zien we altijd zitten. Gaat het harder regenen dan bezoeken we hier enkele musea. Het liefste zouden we deze namiddag een romantische natuurwandeling doen langs de Seine. We zien wel.
De auto kan je gratis parkeren op de rive gauche. We staan aan het ministerie, lijkt ons altijd veilig.


De Notre-Dame.
Ze menen het de Fransen als ze een onze dame bouwen.
Zwaar onder de indruk. Ik had geen idee dat de kathedraal van Rouen zoveel detaillering had. Ze was in mijn geheugen niet meer dan één van die prentjes en plannetjes uit architectuur geschiedenis, met bijbehorende tekst ingestudeerd.


Het is palmzondag, we staan zo goed als alleen met ons tweeën nekpijn te krijgen van het turen in de hoogte. Plots beginnen de klokken feestelijk te luiden. De mensen komen in drommen naar buiten. Ze hebben palmtakken bij. Niet zo'n zielig takje maar ze zwaaien met volwaardige struiken buxus.



De kerk loopt leeg. Het interieur is nog indrukwekkender. We hebben enorm veel geluk. Het warme oranje licht van de verwarming contrasteert mooi met het cyaan in het gewelf. Daardoor lijkt de beuk nog hoger. Niks doet vermoeden dat het buiten zo grijs is. Je waant je hier in hogere sferen.


De kleur van het licht in de vieringtoren heeft nog een andere schakering.


Een detail van de vloer in de kooromgang.


De chapelle de la Vierge, de middelste straalkapel van de kooromgang.
Deze 'kapel' is een kerk op zich.


De escalier de la Librairie in het transept.
Ik verwacht dat ieder moment een van die traparmen begint te bewegen, of heb ik teveel Harry Potter gezien?



Meer foto's van de kathedraal

We maken een kleine wandeling door de stad.
Het kaartje:



Net naast de kathedraal. Deze mooie binnentuin, vol buxus.
En dit gesprek tussen hedendaagse en oorspronkelijke architectuur, gemodereerd door groen.




In de Rue Saint-Romain, drummen de houten huizen tegen elkaar aan. In Gent hebben we er één, we zijn er terecht fier op.



Jeanne d'Arc, bij het raam van de kapel (het enige dat er van rest) waar haar proces in 1431 eindigde.


Je krijgt geen tijd om te bekomen van de indrukken.
De flamboyante église Saint-Maclou staat je al op te wachten.




Ter plekke valt het niet op, alles staat hier om ter schots het scheefst. Ik vermoed dat fransen zich niet druk maken waar de perceelsgrens nu moet trekken.




 meer foto's van het oude centrum van Rouen




zondag 12 april 2015

Het hotel

Zaterdag 28 maart 2015, avond.

Onze uitvalsbasis om Normandië te verkennen kozen we dichtbij Giverny, onze hoofdbestemming van deze korte trip. Le domaine de la Corniche in Rolleboise.
Bovendien, kan het romantischer. Ik citeer uit de rode michelin: "Quelle follie Léopold II de Begique ne fit-il pas pour son dernier amour! Le résultat est cette jolie demeure dominant la Seine. Les amoureux d'oujourd'hui apprécieront son inteérieur design, les chambres avec vue, la piscine panoramique et le superbe spa."







We komen al vrij laat aan bij het hotel, het is 18:30 u.
Inchecken verloopt probleemloos. We kozen een iets grotere kamer in het nieuwe gebouw waar ook de wellnes is. Vanuit onze kamer hebben we met onze sleutelkaart rechtstreeks toegang tot het overdekte zwembad, douches, stoombad, jacuzzi en ontspanningsruimte.




Die avond hebben ze nog een tafel voor ons in het restaurant, maar slechts om 21:00 uur. Geen enkel probleem, wat we aan warmte verloren op de klippen aan de kust, vinden we terug in de immense hammam.


Bij het menu twijfelen we. Nemen we iets van de kaart of nu al het degustatiemenu. Maandag vieren we hier ons jubileum. De ober verzekert ons dat het menu iedere dag anders is. We gaan er voor en laten ook de sommelier voor ons een aangepast wijnarrangement kiezen.


Terug uit de michelin: " Plats classiques et préparations plus inentives se cuccèdes face aux méandres de la Seine."
Niks gelogen.


Het menu smaakt, maar verrast ons niet echt. Vooral het hoofdgerecht, kalfs met wat vale groenten doen wat af van de totale ervaring. Hoewel ik van bij de bestelling had gezegd dat we geen suiker aten, blijven ze verwonderd, en kunnen ze niet echt een alternatief aanbieden, behalve wat platte kaas. We krijgen een glas champagne als afsluiter, en dat maakt heel veel goed.

Zondag 29 maart 2015, ochtend

Het ontbijt 's ochtends in dezelfde zaal is fantastisch. Iederen ochtend hebben we de zon die het restaurant binnen straalt. Een zeer uitgebreid buffet. Er staat zowaar een fles champagne koel. We twijfelen even of we een glas nemen, en dit niet sparen voor maandagochtend. Gewoon doen hebben we ondertussen uit ervaring geleerd. We worden wel een beetje aangekeken door de andere gasten, maar ons smaakt het.
Sinaasappelsap dat je zelf perst, verschillende soorten brood (de overvloedige hoeveelheid zoetigheden laten we aan ons voorbijgaan) lekkere ham en andere charcuterie, harde kaas, vers fruit, roerei, spek, zalm, en ga maar door.

We zijn gesterkt voor een zware dag, de lucht ziet er dreigend uit.


meer foto's

zaterdag 4 april 2015

Les Falaises d'Aval

Zaterdag 28 maart 2015, namiddag.



De planning van onze reis is dat we naar Etratat gaan om de spectaculaire kliffen met uitgeholde bogen te bezoeken. Op de gps zijn de coördinaten die ik 's morgens vond via google maps van de Falaises d'Aval ingevoerd. Ik gebruik coördinaten want in Frankrijk zijn wel al op verkeerde plaatsen terecht gekomen, je hebt er wel meerdere dorpen met dezelfde naam. Als je de coördinaten gebruikt kom je dat niet tegen, dacht ik toch. We vinden onze weg wat moeilijk in het dorp, vooral door de havengeul die het dorp in twee deelt. We parkeren ons op de dijk, en weten ondertussen dat we ons portier goed moeten vast houden bij het uitstappen.

In de groene michelin staat dat de wandeling op de falaises d'Aval start op de trappen, die wel 180 treden tellen. Het zicht vanaf de kapel is adembenemend.

We vinden de trap niet onmiddellijk en vragen het aan twee mensen op de dijk. Ze zijn niet van het dorp. Met de groene gids in de hand, tonen we Etratat met de Falaises d'Aval en deze van Amont.
Ze weten ons wel te zeggen dat Aval links is en Amont rechts.

We stappen voor alle zekerheid de toeristische dienst binnen met daar dezelfde vraag.
We krijgen een kaartje mee en zien de wandeling over de falaises d'Aval die naar de kapel leidt. De vriendelijke dame wijst ons vanachter haar desk de trappen aan de overzijde van de havengeul aan.

Met de kaart in de hand zijn we vertrokken.

Het huis van Hendrik IV

Geen special effects, zo schots en scheeft is het. Het staat er dan ook al van in 1540.
Vakwerk.

 La Boussole aan de kaai.

Ter hoogte van dit huis neem je de trap.


Het zicht vanaf le Monument Français, bovenaan de trap.
We vinden dat ze in de gids wel wat overdrijven over die trap, dit zijn belange geen 180 treden.
Mooi uitzicht wel.
We stappen verder het natuurreservaat in.

 


De baai.

Eens we uit het natuurreservaat komen, staan er geen pijltjes meer. Een asfalt baantje leidt naar een waterzuiveringsstation. We willen die klippen zien en besluiten door de velden te gaan.


Het is spectaculair hoe de grond ineens ophoudt, en de zee achter de afgrond ligt.


Enkel een roestig prikkeldraaidje scheidt ons van de afgrond. Er is meer nodig om me tegen te houden. Alles voor de foto.




Schitterend landschap met een adembenemende wind.





 Veel toeristen schijnen er hier niet te komen, zelfs een meeuw kijkt me nieuwsgierig aan.



Vanuit deze bunker moet je een prachtig zicht hebben.
Van dangeroes ben ik niet bang en auxilair publiek heb ik me nooit gevoeld.
Enig klauterwerk brengt me boven, van waaruit ik nu toch wel een zicht moet hebben hoe ver het nog is naar die boog.




De rechte klippen met de kerncentrale op de achtergrond.
Tiens, die kerncentrale had ik niet in die richting zien liggen op google maps.Soit, geen boog te zien.


Die duitsers hadden nog een mooi zicht.


Het is maar later, in Giverny, waar bij de toerische dienst waar we een projectie van Etretat zien, dat we beseffen dat er toch ergens iets is fout gelopen. Wij hebben een ander Etretat gezien.

Bij thuiskomst wordt alles duidelijk.
Ik haal het kaartje dat we op de toeristische dienst terug boven, en op de voorzijde (andere zijde van de wandelkaar) staat als grote titel 'St Valery en Caux'

Just, en als je op google zoekt naar de falaises d'Aval, en daar de coördinaten van neemt, kom je in Saint-Valery-en-Caux uit.
Prachtige namiddag zonder het te beseffen,
en bovendien hebben we al een tweede reden om naar Normandië terug te komen.


Het kaartje van onze  wandeling, op google maps :)

Meer foto's