Het regent. In het verleden uit ontvangen post geleerd dat op de franse autowegen de maximum snelheid bij regenweer 110 km/h is ipv van 130 bij droog wegdek. Alleen is me nooit duidelijk wanneer dat juist is. Hoe bepaal je nu dat het regent, natte vliegt of wat vochtige mist hangt. Gehaast zijn we niet dus ik hou me rustig op het eerste rijvak. Een lange sliert doet hetzelfde, maar twee andere slierten links van ons houden er een andere mening op na.
Na een dertigtal km lijkt er wel een hevig onweer los te barsten op de middenberm van de snelweg. Ik maak toch liever zelf opnames dan op een foto staan, zeker niet langs achteren.
Als we aankomen in Rouen is het min of meer gestopt met regenen. Het is fris en er staat een winterse bries. Een stadswandeling zien we altijd zitten. Gaat het harder regenen dan bezoeken we hier enkele musea. Het liefste zouden we deze namiddag een romantische natuurwandeling doen langs de Seine. We zien wel.
De auto kan je gratis parkeren op de rive gauche. We staan aan het ministerie, lijkt ons altijd veilig.
De Notre-Dame.
Ze menen het de Fransen als ze een onze dame bouwen.
Zwaar onder de indruk. Ik had geen idee dat de kathedraal van Rouen zoveel detaillering had. Ze was in mijn geheugen niet meer dan één van die prentjes en plannetjes uit architectuur geschiedenis, met bijbehorende tekst ingestudeerd.
Het is palmzondag, we staan zo goed als alleen met ons tweeën nekpijn te krijgen van het turen in de hoogte. Plots beginnen de klokken feestelijk te luiden. De mensen komen in drommen naar buiten. Ze hebben palmtakken bij. Niet zo'n zielig takje maar ze zwaaien met volwaardige struiken buxus.
De kerk loopt leeg. Het interieur is nog indrukwekkender. We hebben enorm veel geluk. Het warme oranje licht van de verwarming contrasteert mooi met het cyaan in het gewelf. Daardoor lijkt de beuk nog hoger. Niks doet vermoeden dat het buiten zo grijs is. Je waant je hier in hogere sferen.
De kleur van het licht in de vieringtoren heeft nog een andere schakering.
Een detail van de vloer in de kooromgang.
De chapelle de la Vierge, de middelste straalkapel van de kooromgang.
Deze 'kapel' is een kerk op zich.
De escalier de la Librairie in het transept.
Ik verwacht dat ieder moment een van die traparmen begint te bewegen, of heb ik teveel Harry Potter gezien?
Meer foto's van de kathedraal
We maken een kleine wandeling door de stad.
Het kaartje:
Net naast de kathedraal. Deze mooie binnentuin, vol buxus.
En dit gesprek tussen hedendaagse en oorspronkelijke architectuur, gemodereerd door groen.
In de Rue Saint-Romain, drummen de houten huizen tegen elkaar aan. In Gent hebben we er één, we zijn er terecht fier op.
Jeanne d'Arc, bij het raam van de kapel (het enige dat er van rest) waar haar proces in 1431 eindigde.
Je krijgt geen tijd om te bekomen van de indrukken.
De flamboyante église Saint-Maclou staat je al op te wachten.
Ter plekke valt het niet op, alles staat hier om ter schots het scheefst. Ik vermoed dat fransen zich niet druk maken waar de perceelsgrens nu moet trekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten