Le Jardin Des Plumes

Zondag 29 maart 2015, avond.

De avond voordien was het diner niet helemaal wat we verwacht hadden. Morgenavond heb ik hier ook een tafel in het hotel gereserveerd. Vandaag wil ik graag iets speciaals. Michelin geeft een ster aan een restaurant in de buurt in Giverny waar we morgen naartoe gaan.
Een ster, en ik wil daar vandaag nog binnen geraken, in de meest toeristische plaats in de buurt, Giverny.

's Ochtends bel ik.
"Une tabel pour deux, biensur monsieur"
Bon geen probleem, die leek zelfs verrast.

Na de deugdoende opwarming in de wellness gaan we in alle duisternis op zoek. We zien niks van de omgeving, we komen in wel heel smalle straatjes terecht, geen verkeer.
Ik parkeer op de rand van een akker, en gaan door een soortement poortgebouw.

Het stemmige licht verwelkomt ons door de ramen. De glazen deur zwaait open. We worden verwacht. Of we het aperitief in de orangerie nemen. Graag. Heel stemmig. De coupe smaakt, de amuzes zijn smakelijker dan het volledige diner van gisteravond. Er komen nog een paar (5) habituez binnen. We worden naar onze tafel uitgenodigd. Er is nog een tafeltje ingenomen door een koppel met een baby. That's it. Niemand in dit zo grote restaurant.

We beginnen hier een gewoonte van te maken. We realiseren ons dat het seizoen hier pas begint, of nog moet beginnen. In de gids stond toch dat de tuin van Monet vanaf 1 april open is. Dat is dus pas overmorgen. Maar ... De lagen bezetting in dit restaurant stelt ons niet echt gerust.

Het ene gerecht overtreft het volgende. Heerlijk.
Omdat we nog met de wagen terug moeten, kozen we een wijnarangement met ons tweeën te delen. Ook dat is hier geen enkel probleem. De somelier stelt ons op de proef. Hij laat ons de witte wijn proeven, maar wil niet vertellen wat het is. 'C'est un peut particulier'.
Na het gerecht komt hij vragen of we enig idee hebben, al was het  maar de streek.
We kijken elkaar aan, proeven nog eens en de smaak herinnert ons aan iets.
Vijfentwintig jaar geleden, op ons trouwfeest was er voor het dessertbuffet een munsterkaas met gewurtztraminer. Deze wijn moet ook uit de Elzas komen.
De sommelier schrikt, 'Je vais chercher la bouteille' Hij komt terug en toon ons het etiket van de fles uit de Elzas. 'Mais c'est tres particulier!'

Van de wederomstoot komt de vrouw des huizes vragen of alles in orde is, of we hier goed zitten in hun alcoof, of ze onze avond op enige manier nog aangenamer kan maken?

We hebben een mooie avond.
Wat kan hier nog aan tippen.

Voor foto's en een glimp van de gerechten kijk gerust op de website van het restaurant, ze hebben ook kamers:

Le Jardin Des Plumes

Ik kan het alleen maar aanraden.